Binnen B-there worden we helaas, net als in meerdere beroepen, geconfronteerd met de dood. De dood van een cliënt heeft grote impact op onze ambulante begeleiders. De reden van deze column is dat we vanuit B-there aandacht willen vragen voor dit thema en dat er stil gestaan wordt bij de impact van het overlijden van een cliënt op de medewerker.

Vaak wordt er door mensen gezegd: ‘overlijden hoort bij het vak’ en eerlijk is eerlijk begeleiders maken zich hier zelf ook vaak schuldig aan om een verder gesprek af te wimpelen.  Maar ondertussen gebeurt er meer met een begeleider dan dat je op het eerste moment verwacht. Het overlijden heeft een impact op begeleiders omdat deze direct betrokken zijn bij het leven van alle dag van de cliënt en werken vanuit de relatie waarvan vaak aangenomen wordt dat deze eenzijdig is hoewel er in de praktijk toch echt wel sprake is van tweerichtingsverkeer. Werken vanuit de relatie betekent dat we successen vieren met onze cliënten maar ook meeleven en betrokken blijven wanneer er zich negatieve dingen voordoen in het leven van een cliënt zo dus ook het overlijden.

Het nieuws van een overlijden komt niet alleen hard binnen bij de begeleider, dit nieuws dringt door binnen het team en de organisatie. Wij binnen B-there vangen elkaar hierin op en ondersteunen elkaar waar nodig. Professionele nazorg wordt geboden wanneer dit wenselijk is. Naast de zorg voor elkaar proberen we zo goed mogelijk zorg te dragen voor de direct betrokkene van de cliënt. Er wordt verwacht dat de begeleiders de zorg blijven leveren en dat de zakelijke afhandeling gedaan wordt, waarbij er weinig aandacht en ruimte is voor de emoties van de begeleider, dit terwijl de begeleider zelf ook in een rouwproces terecht komt.

Werken met mensen is een vak en overlijden hoort hierbij net zoals andere dingen in het leven, echter mag het het rouwproces voor de medewerker net zo zeer als voor een andere betrokkene niet vergeten worden. Heb hier ten alle tijden aandacht voor.